Metabewustzijn - Perspectief

We denken dat we namen kunnen geven aan qualia, dit is een illusie, dit werkt anders. Wanneer er qualia zijn, zijn er ook altijd achterliggende hersensignalen hiervoor. Wanneer we een naam willen geven aan dagene wat we waarnemen, zal het materiële deel van het bewustzijn (hersenen) een woord zoeken voor de achterliggende hersensignalen die aan de basis liggen voor die qualia, dus niet voor qualia zijn. Dit is niet altijd vanzelfsprekend, want het materiële deel van het bewustzijn is niet altijd in staat om die taak te kunnen uitvoeren, door bijvoorbeeld een hersenbeschadiging.

Een Zombie (in de filosofische betekenis) is een denkbeeldig wezen, dat net als een wezen met een "gewoon" bewustzijn, kan functioneren, maar geen qualia kent. Een Zombie zou dermate goed kunnen functioneren, dat het onpeilbaar is of dat wezen een Zombie is of niet.

Het is per definitie onmogelijk om (wetenschappelijk) aan te tonen of een wezen een Zombie is of niet. Het enige dat overblijft is introspectie, uit te voeren door het wezen zelf, echter dit kan nooit als bewijs opgevat worden, men moet daar maar in geloven. Toch gelooft men in qualia, omdat eenieder dit door introspectie waarneemt. Alhoewel dit een feit lijkt te zijn, is dit eigenlijk een geloof. Echter als we het wezen als zodanig (van buiten) beschouwen, dan zouden het het bestaan van qualia zelfs niet mogen verwachten! Dat is een paradox!

Wanneer we de 4 dimensionale materiele wereld beschouwen en we zouden de gehele rol "Het maken van qualia" koppelen aan hersenen of hersenensinalen, dan zou het een probleem worden op het punt wélke hersensignalen nou actueel zijn, de rol moet veranderd worden in "Het maken van qualia in potentie". De gehele rol wordt verdeeld in twee delen:

Het maken van Potentiële qualia door de hersenen.
Het omzetten bij Potentiële qualia tot Actuele qualia binnen het Eeuwige Nu, door het Metabewustzijn.

Er is hier meer aan de hand, dat wordt vanaf dit punt verder uitgediept, met als gevolg dat dit wat beter te begrijpen is, hoewel nog veel vragen open blijven staan. Wel ga ik er dus van uit dat er hiervoor iets van "buiten" nodig is. Overigens moet ik wel opmerken dat "qualia in potentie" geen zin, heeft maar slechts semantisch is. Bovengenoemde twee stappen gebeuren in feite tegelijkertijd.

Dit is de Ruimte waarbinnen Objecten kunnen bestaan. Het Universum hoeft niet ge-isoleerd te zijn. Dat is de omgeving waarin het Object zicht altijd bevindt. Een breuk 1/2 bevindt zich in het Universum van breuken (ook wel afgekort als Q), maar niet in het Universum van Gehele Getallen (Z).

De rollen zijn hier verdeeld over twee objecten, binnen het dualisme kunnen veel verschillende rolverdelingen zijn. Naast de verdeling van de rollen, kan ook de totale verzameling van rollen verschillen.

Binnen het dualisme is er altijd sprake van een combinatie van twee Objecten. Deze twee Objecten hebben altijd iets met elkaar te maken. Hoe deze twee met elkaar te maken hebben, wordt bepaald door de Binding.

De bestaat uit minimaal 4 dimensies: de 3 ruimte dimensies en 1 tijd dimensie. Er valt hier heel veel over te vertellen, want dit is wetenschappelijk te onderzoeken. Ook hersenen zijn Objecten uit dit Universum. Belangrijk is dat hersensignalen 4 dimensionale patronen van energie zijn.

Dit is waar het "zijn" van qualia gebeurt, oftewel qualia zijn Actueel. Het bestaan hiervan kan noch bewezen, noch ontkracht worden. Dat universum kan ook wel het Eeuwige Nu genoemd worden.

Tussen deze twee Universum's bestaat een Binding. Bijzonder is dat een heel klein deel van deel van de Materie verbonden is met 100% van het Universum van qualia. Ook is de Binding niet constant, het is constant aan het veranderen. Tijdens het veranderen, betreft het steeds diezelfde 100% van het Universum van qualia, echter het is verbonden met een ander klein deel van de Materie. Ook heeft oorzaak-gevolg 1 richting: De Materie is leidend en de qualia lijdend (woordgrapje voor volgend).

Vanuit het boek gezien, kan geen uitspraak gedaan worden welke bladzijde de lezer "nu" leest. Stel dat een persoon uit het boek zegt: "De lezer leest dit boek op bladzijde 8", dan is dat alleen waar, op het moment dat de lezer dat toevallig ook doet, maar slaat hij de bladzijde om, dan klopt die uitspraak ineens niet meer. Vanuit het boek gezien heeft de lezer een zogenaamde "Superpositie". Dit woord heb ik geleend, omdat in de quantummechanica een elementair deeltje ook superpositie kan hebben, ook dan leidt dit tot het probleem, dat je geen uitspraak kan doen over de precieze positie van het deeltje.

Het is daar niet aan te tonen dat een Binding bestaat, ook kan er geen juiste uitspraak over de Binding gedaan worden. Wanneer toch geprobeerd wordt tot zo'n uitspraak kan er een ongerijmdheid optreden.
Hersensignalen, of beter gezegd: bepaalde hersensignalen zijn qualia in potentie. Hersensignalen zijn fundamenten voor qualia.

Een uitspraak als "wezen A heeft Actuele qualia" kan binnen de materiele wereld dus niet gedaan worden. Laat nu dat juist een definitie van een Zombie zijn. Het gevolg hiervan is dat er binnen de Materiele wereld geen antwoord bestaat of wezen A een Zombie is of niet, tenzij men zou weten dat wezen A nooit een Binding kan hebben. Dus: Wezen A is (altijd) een Zombie, of het Zombie-zijn is onbepaald. Een uitspraak als "wezen A heeft Potentiele qualia" geen echter weer geen zin, want hersensignalen zelf zijn te beschouwen als Potentiele qualia.

In het volgende voorbeeld gaat het een tegenstrijdigheid dat gebeurt in een fictieve wereld. Hierbij wordt de hoofdpersoon, het "ik" in het boek, gelezen door de Lezer. De hoofdpersoon maakt de binding tussen Lezer en hoofdpersoon expliciet en spreekt deze uit binnen de fictieve wereld. Omdat de uitspraak binnen de fictieve wereld constant blijft, maar de Binding verandert (de Lezer leest verder), ontstaat meteen al een ongerijmdheid, echter dit uit zich nog niet in het verhaal. De hoofdpersoon wordt ouder en gaat ook terug in de tijd. Op bladzijde 90 ontmoet hij zijn jongere zelf. Opnieuw wordt een uitspraak gedaan over een andere instantie van een Binding. Hier treedt een ongerijmdheid op, dat zich uit binnen het verhaal zelf.

Bladzijde 10:
Ik loop door de straat, zie ik een oude man, die lijkt op mij. Ik zeg dat de lezer nu bladzijde 10 leest. De man kijkt boosop en zegt "Niet waar! De lezer leest bladzijde 90!". Ik spreek dit opnieuw tegen en vervolg de weg. Ik weet heimelijk dat ik gelijk heb, maar kan het niet bewijzen.

Bladzijde 90:
Ik loop door de straat, zie ik een jonge man, dat was ik vroeger. Hij stopt en zegt "De lezer leest bladzijde 10". Ik wordt boos en corrigeer hem. Hij spreekt dit opnieuw tegen. Hij loopt door. Als troost weet ik dit ik gelijk heb. Het gelijk is aan mijn kant.

Dat een persoon reist door de tijd is niet eens nodig. In eerste instantie wordt een hoofdpersoon A gekozen in het verhaal, wat net zolang door gaat totdat persoon A sterft. Hierna kan persoon B gekozen worden, echter eerder in de tijd dan persoon A sterft. A en B ontmoeten elkaar en doen elk een uitspraak over hun eigen Binding "Ik ben de hoofdpersoon van het verhaal." Duidelijk is, dat zo'n uitspraak niet binnen het verhaal-wereld een geldigheid kan hebben.

Als er meer Universum's met qualia zijn, welke worden dan bekeken? Er moet dan een Homunculus ge-introduceerd te worden die dan naar de uiteindelijke qualia "kijkt". Maar dan (Occam's Razor) is het eenvoudiger om alleen die ene Universum met qualia van belang te laten zijn, dan kan de Homunculus overbodig worden. Het is eenvoudiger om qualia in potentie in één stap om te zetten in Actuele qualia.

Dit kan niet! qualia hebben geen relatie met een (verwoordbare) menstale toestand, het aantal mogelijk qualia zijn veel verfijnder, daar zijn geen woorden voor (letterlijk en figuurlijk). qualia zijn veel verfijnder en persoonlijker. Dit is sterk in tegenstelling tot het Reductionele Materialisme, dat stelt dat (verwoordbare) mentale toestanden in principe 1 op 1 te mappen is tot hersensignalen. Aangezien naar mijn mening qualia ontstaan uit hersensignalen (met behulp van het Metabewustzijn) en juist net uit verwoordbare mentale toestanden. Is dat juist niet wat het Reductionele Materialisme betoogt. Er is juist een sterke overeenkomst met het Eliminatieve Materialisme. Hierin wordt betoogd dat qualia juist niet in verwoordbare termen zijn uit te drukken.

Dit kan niet! qualia hebben alleen betrekking op de Binding. Iets herinneren heeft betrekking op het verleden, echter dit valt nou juist buiten de Binding. Herinneren is een hersenactiviteit, dat vergelijkbare ervaringen van het verleden enigszins reproduceert, wat dan uiteindelijk tot vergelijkbare qualia leidt. Voorwaarde is wel dat de hersenen intact zijn gebleven. Verder kunnen er vervormingen opgetreden zijn in de herinneringen en kleine wijzigingen in de hersenen reproduceren iets andere ervaringen tijdens het proces van herinneren.

Wanneer de Binding is terecht gekomen aan de laatste hersensignalen, dan is de film "op". Er zal dan een andere Binding plaatsvinden met hersensignalen van andere hersenen, de start van een nieuwe film. Een nieuw hoofdpersoon is aangewezen. Reïncarnatie is een nodige voorwaarde om alle hersenen te kunnen uitlezen c.q. omzetten in qualia, anders blijven veel hersenen over zonder qualia, en dat is nou juist in tegenstelling tot wat we geloven en verwachten.

In feite is het "vooruit gaan van de tijd" géén activiteit van de Materiële wereld, maar het verplaatsen van de Binding, in feite reist de Binding door de tijd. Dit kan ook gezien worden als grote verzameling van heel kleine Reïncaranties, dit gaat echter heel vloeiend. Het is als een klimmer die de spijlen van hersensignalen gebruikt om verder te komen. Dit alles is sterk afhankelijk van de dynamiek en de patronen van hersensignalen, het is daarom onzeker wat er op dit punt gebeurt tijdens bijvoorbeeld de diepe slaap:

Of er worden nog steeds qualia aangemaakt (die we achteraf uiteraard niet kunnen herinneren)
Of er vindt een kleine reïncarnatie tussen twee tijdstippen (binnen dezelfde persoon) plaats. (ook dit kunnen uiteraard we achter niet herinneren).

Aangezien dit zowel niet door introspectie als door materiële inspectie achterhaald kan worden, kan ik stellen dat dit een mysterie zal blijven. Wel is zo'n vermoeden afhankelijk van de uitkomsten van de neurofysiologie, de hersensignaalpatronen bepalen de waarschijnlijkheid tussen die twee mogelijkheden.

Het Fenomenaal bewustzijn is een begrip dat hoort bij (of is ontstaan uit) het bewegend driedimensionaal wereldbeeld. Elk persoon (en dier!) heeft er één. Hoewel het eigenlijk taboe is verklaard, heeft het toch een probleem. Want welke is dan uiteindelijk HET Fenomenaal bewustzijn? Als je vanuit het metaperspectief kijkt op de vierdimensionaal wereldbeeld, dan zou je het fenomenaal bewustzijn kunnen zien als het gevolg van een continue door- en reïncanerend metabewustzijn. Het is als het waar een "spoor" die het metabewustzijn achterlaat.

Ziel van het gangbaar dualisme	Metabewustzijn	Bewustzijn van Monisme
is menselijk	is zowel niet menselijk als dierlijk	bewustzijn van mens is menselijk
voor elk één	één voor allen	geen
ziel bevat de volledige vrije wil	"vrije wil" geheel of grotendeels in de hersenen	"vrije wil" geheel in de hersenen
afhankelijk van geloof al dan niet reïncarnatie	afwisselend reïncarnatie en doorcarnatie	géén (ook geen doorcarnatie)
qualia komen uiteindelijk in de ziel	onderscheid potentiële qualia en actuele qualia	qualia zijn omstreden
qualia in de ziel	potentiele qualia als patronen in de hersenen &ecute;n actuele qualia in het metabewustzijn	qualia als patronen in de hersenen / qualia in het fenomenaal bewustzijn
ziel is statefull, geheugen van huidige leven en evt. soms vorige levens	metabewustzijn is stateless, geen geheugen dus, alleen hersenen hebben geheugen (statefull)	hersenen hebben geheugen (statefull)
ziel is identiteit/entiteit	identiteit in de hersenen	identiteit in de hersenen