Om dit dualisme te verduidelijken, gebruik ik een rolverdeling. Hoewel vaak beweerd wordt dat het verschil tussen dualisme en monisme groot is, en de verschillen binnen het dualisme klein, wil ik hier aantonen dat in sommige opzichten het verschil tussen bepaalde vormen van dualisme en (bepaalde vormen van) het monisme kleiner kan zijn, dan die vorm van dualisme en bepaalde andere vormen van dualisme.
Elke filosofische positie heeft een verzamelingen rollen die over objecten verdeeld moeten worden, zoals "het verwoorden van een kleur". Binnen de ene positie kan de samenstelling van die rollen anders zijn, dan bij een andere positie. Het moge duidelijk zijn, dat binnen het monisme alle rollen toegekend worden aan de materie, of preciezer: de hersenen, en dat binnen het dualisme de rollen verdeeld worden tussen de materie en niet-materie. Omdat de rolverdeling binnen het dualisme sterk uiteen kan lopen, ben ik van mening dat de verschillen binnen het dualisme groot zijn. Soms kan een bepaalde rol binnen binnen een filosofische positie niet bestaan, wanneer die rol niet atomair kan deze opgesplist worden in meer rollen, waarna deze rollen worden verdeeld.
Hoewel er sprake is van enige vorm van substantie, is deze niet altijd goed te vergelijken met substantie uit de substantie dualisme,
omdat binnen het substantie dualisme mogelijk is dat de substantie de rollen toegedicht krijgen die binnen het "neodualisme" juist vaak aan de materie worden toegekend.
De enige reden voor aanname substantie is om rollen 1 en 4 een plaats te geven. Om misverstanden te voorkomen:
dit heeft niets te maken met zaken zoals uittredingen, zoals eerder gezegd is dit
een zeer sterke illusie gecreëerd door de hersenen.
Toch ligt het neodualisme dicht bij het monisme omdat een sterke overlap is van de rolverdeling toegekend aan de materie tussen die van het neodualisme en het monisme.
Gezegd kan daarom worden dat het Mondualisme een sterke materialistische component heeft.
De materiele component is zowel kwetsbaar als bestudeerbaar.
Dit heeft als gevolg dat bevindingen uit de wetenschap (neurofysiologie, kunstmatige intelligentie etc.) niet
alleen opgenomen kan worden door het monisme, maar ook door (in elk geval) het Mondualisme.
Omdat het materiële component zo groot is, verdient dit deel nader te specificeren door middel van inspiratie uit het monisme.
Het Mondualisme is ook indirect in ontwikkeling.
De eerste rol (selectie van hersenensignalen, binnen totale 4 dimensionale ruimte) heeft een aantal onverwachte consequenties. Door uitvoering van deze rol ontstaat er een "nu". Hoewel de gewoonte is om te denken dat het "nu" iets is van een soort "vergevorderdheid" van de drie-dimensionale wereld, veroorzaakt de eerste rol een soort "nu". Omdat die "nu" betrekking heeft op een deel van de materie (de hersenen) en de hersenen via de zintuigen materieel verbonden is de buitenwereld, en doordat deze koppeling (min of meer) binnen dezelfde tijdsvlak gebeurt, nemen we een globale "nu" aan waarin alles zich afspeelt, hoewel dit natuur een doorsnede is van de vierdimensionale werkelijkheid. Verder is ons (materieel) bewustzijn zo ingericht dat alles wat in een driedimensionale wereld beweegt (wat dus eigenlijk een 4 dimensionaal patroon is) als "beweging" wordt gekenmerkt.
De hersenen is meer dan een orgaan. Het is een venster voor het metabewustzijn om naar buiten te kijken, de wijde wereld in.
De grootste illusionist, zit tussen onze eigen oren. Dat bemoeilijkt de correcte uitvoering van introspectie.
Het Metabewustzijn scant de hersenen zeer specifiek en op onbekende wijze. Dit geeft bijzondere mogelijkheden voor introspectie.
Het is verbazingwekkend hoe uit een grote hoeveelheid droge (of natte) pulsen, zoiets moois kan ontstaan.
datum: 1 mei 2012
door: Joris Brouwer